Witvisaanvoer uit wildvangst zal dalen – aquacultuur zorgt voor groei
De vooruitzichten voor de aanvoer van de belangrijkste witvissoorten uit wildvangst geven een lichte daling aan voor 2019. Aquacultuur daarentegen houdt de trend vast van jaar na jaar groeiende witvisproductie.
Als we specifieker inzoomen op de belangrijkste witvissoorten, ontstaat het volgende beeld van de verwachtingen voor 2019:
-
De aanvoer van kabeljauw – zowel Atlantische als Pacifische – zal dit jaar verder dalen. Dit is het gevolg van verlagingen van de TAC’s (Total Allowable Catch) voor kabeljauw uit de Barentszzee met 6% t.o.v. 2018, en voor Pacifische kabeljauw uit de Beringzee en Golf van Alaska met 14% in vergelijking met vorig jaar. Het prijsniveau voor kabeljauw bereikt dan ook recordhoogten, met vooralsnog geen enkel uitzicht op verbetering in deze situatie.
-
Voor schelvis zal de aanvoer dit jaar eveneens dalen: de beperkte verhoging van de vangstlimiet door IJsland weegt niet op tegen de verlaging van de TAC voor schelvis uit de Barentszzee.
-
De verwachting is dat de quota van koolvis, net als in de voorgaande 3 jaar, licht zullen stijgen. Hierdoor zullen de prijzen voor koolvis stabiel zijn of door de grote vraag en wisselvallige vangsten lichtjes stijgen.
-
De TAC voor schol uit de Noordzee is – net als in de drie voorgaande jaren – opnieuw gereduceerd: dit jaar mag er 12% minder gevangen worden dan in 2018. Hierdoor blijven de prijzen op een historisch hoog niveau.
-
Ook de quota voor wijting werden verlaagd voor alle belangrijke visgronden. De vraag blijft echter op peil, met als gevolg hoge prijzen.
-
De aanvoer van roodbaars zal naar verwachting niet of nauwelijks afwijken van die van 2018, maar omdat er veel vraag is naar deze soort – in Europa naar verse roodbaars, in Azië naar diepgevroren – zullen de prijzen toch last hebben van ‘opwaartse druk’.
-
Voor Alaska pollak, Kaapse heek, Nieuwzeelandse hoki en zuidelijke blauwe wijting is de situatie vergelijkbaar met die van roodbaars: de quota zijn vrijwel stabiel, maar omdat er meer vraag is dan aanbod blijven de prijzen hoog.
Wat betreft de belangrijkste witvissoorten uit aquacultuur wordt voor pangasius, na een periode van sterke prijsstijgingen, een stijging van de productie van 5-6% verwacht. De kweekcapaciteit zal toenemen, maar een tekort aan ‘fingerlings’ – de ‘pootvisjes’- is een belangrijke beperkende factor. Omdat de vraag naar pangasius vanuit China en de Verenigde Staten redelijk zal stabiliseren, zal de licht stijgende productie met name naar Europa vloeien.
Als we wat verder vooruitkijken, is de verwachting dat de vraag naar vis wereldwijd zal blijven stijgen met ca. 1% jaar na jaar, niet alleen door verdere toename van de wereldbevolking, maar ook door stijging van het besteedbaar inkomen in de opkomende economieën. Als we daar de verlaging van de quota voor veel wilde visbestanden tegen afzetten, kan de conclusie niet anders zijn dan dat voor de meeste visserijproducten de prijzen hoogstwaarschijnlijk op een hoger niveau zullen blijven.